(Speech State of the Arts bij de bezetting van De Munt)
Ik ben Gosie, performancekunstenaar, ik woon in Brussel. Je vous adresse en néerlandais et en anglais parce que la scène artistique bruxelloise dont je fais parti est internationale, et on en est fière.
Ik ben dankbaar om hier vandaag te zijn. Het voelt goed en ook een tikkeltje emo om samen onze publieke ruimte weer op te eisen als good old agora, to claim this place, again, als een plek voor politieke ontmoeting, waar we tijd maken om te spreken met elkaar over dingen die ertoe doen. Wij kunstenaars hebben daarvoor in ieder geval de juiste creatieve tools in huis, om mensen een spreekbuis te geven and to empower people and ourselves to genuinly meet. Not only with your own suffocating self affirming bubble or knuffelcontact, but with the whole fucking cosmos and beyond (so to speak).
Dat is wat ik het meeste heb gemist: ontmoeting! En in die ontmoeting tijd voor vragen, twijfel, onzekerheden, niemand die uiteindelijk weet waarop of waaraan in deze vreemde tijd, maar probably dialogue can help to understand each other. Just saying.
What do I wish for? Het is helemaal niet toevallig dat wij hier staan, zoveel mensen in de kunsten leven in precaire condities, in halfslachtige statuten. En, voor die mensen, voor mensen die tevoren ook al uit de boot vielen, is er helemaal geen steun. Shame on you, Belgium! Therefore we urgently need radical solidarity, une solidarité radicale with all people in precarious statuses and niet in het minst met mensen zonder status, les sans-papiers. Vanuit de kunstensector kunnen we bruggen slaan. Voila, staying with the trouble!
Ik wil hierbij een oproep doen aan de kunstensector: ik weet dat het moeilijk is, er rommelt veel, het veld trilt en knarst. Zeker nu het nieuwe Kunstendecreet gestemd is – maar yes, blijf lawaai maken voor de cruciale details, there is still time to raise your voice against the new Kunstendecreet – het lijkt op een wrattig op hol geslagen zwijn, getoverd uit de hoge hoed van een plakje jambon.
Maar ik wil hierbij een oproep doen aan grote en kleine huizen (en vooral de Nederlandstalige in Brussel – Kaai, KVS, Beursschouwburg, … en ook de scholen LUCA, RITCS, ….) om een draagvlak te creëren voor dit initiatief, om niet te focussen op wat je zelf al doet, of op de mogelijke problemen die hier zouden kunnen ontstaan, maar om proactief mee te denken om dit initiatief zo veilig en vooral ook zo gedragen mogelijk te laten verlopen.
I know dat jullie denken dat de ivoren toren niet jullie huis is, but anyway: descend from your ivory towers and dive into history. Of course, we are here because we know the history of our country. If there is one place where a rethinking of belgium should start, it is right here, right now.
Mijn wens, my desire for this initiative: re-think de kunstensector, re-think belgium, because what we had before the crisis was also total crap.